Voorgeschiedenis.
Eef Meijerman, oud-directeur van de Stichting !WOON en Miep van Diggelen, oud-directeur van het Woonbond Kennis- en Adviescentrum hebben vorig jaar van de gemeente het verzoek gekregen advies uit te brengen over hoe het verder moet nu de Huurdersvereniging Amsterdam is opgehouden te bestaan. Zij hebben overlegd met allerlei personen die zich bezighouden met de belangen van huurders. Van mensen die wonen in een corporatiewoning en lid zijn van een huurderskoepel tot gebiedgebonden huurdersverenigingen (Oost, West, Noord, etc.) en van themagroepen (atelierwoning, jongere, precaire woonvormen- vrije sector) tot individuele huurders.
Samenwerkingsovereenkomst opgesteld door initiatiefgroep.
Er werd een initiatiefgroep gevormd waarbij de discussie zich toespitste op twee punten (HNA staat voor HuurdersNetwerkorganisatieAmsterdam):
1 Is de doelgroep van de HNA huurders en woningzoekenden, of huurders en toekomstige huurders?
2. Kan een huurder als individu lid worden van de HNA?
Individueel lidmaatschap van de HNA is volgens de adviseurs Eef en Miep en een aantal leden van de initiatiefgroep niet wenselijk omdat een individueel lid geen belangengroep vertegenwoordigt en er te veel mensen om tafel zitten om via de zogeheten consentmethode tot een besluit te komen.
Koepels lijken niet mee te doen.
De opzet was eigenlijk dat ook de koepels – de huurdersverenigingen van de woningcorporaties – deel zouden gaan uitmaken van de HNA. De koepels lijken geen interesse te hebben in de HNA. De meerderheid van de Amsterdamse koepels hebben per 1 januari een Federatie van Huurderskoepels gevormd en eist het primaat op bij de onderhandelingen Samenwerkingsafspraken.
Stichting?
De vorige huurdersvereniging Amsterdam (HA) is door interne troebelen ten onder gegaan. Om te voorkomen dat het nog een keer gebeurt zien we twee bewegingen. Eén richting een stichting (met name in het leven geroepen voor de subsidie-aanvraag en het in dienst nemen van werknemers) die aan de ketting ligt door statuten, huishoudelijk regelement, raad van commissarissen, raad van toezicht. De Stichting faciliteert een netwerk van huurdersorganisaties waar de clubs níet gelijk maar wel gelijkwaardig zijn. Middels de consentmethode wordt gedacht tot beleid te komen na uitwisseling van gedachten/ideeën op platforms, digitale en fysieke.
De consentmethode.
Is een methode om tot een effectieve besluitvorming te komen: Zoals de naam van de methode al doet vermoeden speelt het consent-beginsel een centrale rol. Het houdt in dat een besluit genomen is, wanneer geen van de aanwezigen een beargumenteerd en overwegend bezwaar heeft tegen het voorstel. ‘Consent gaan’ betekent dus dat degene die ‘consent geeft’ niet voor het voorstel hoeft te zijn, alleen maar niet tegen is.
Als iemand ‘niet consent’ gaat, heeft deze persoon meteen ook de verantwoordelijkheid om zijn bezwaar toe te lichten en een nieuw voorstel te formuleren, waarop vervolgens aan de groep ‘consent’ gevraagd wordt. Zo gaan we door tot iedereen met een voorstel ‘consent’ kan gaan; het mooie moment dat alle groepsleden het besluit kunnen dragen.
Of vereniging?
De bedoeling is dat op langer termijn de structuur van een netwerkorganisatie met een faciliterende stichting omgevormd wordt tot een vereniging van individuele huurders. Er wordt geen termijn gesteld om tot zo’n vereniging te komen. De reden om tot een Amsterdamse vereniging van individuele huurders te komen is dat door het verdwijnen van de stadsdelen de beslissingen en het beleid worden bepaald door de centrale stad. Lokale huurdersverenigingen zijn belangrijk als voelsprieten maar hebben weinig tot geen invloed omdat de bestuurscommissies op stadsdeelniveau weinig zeggenschap hebben.
Wantrouwen tegen stichtingsvorm.
De richting de andere kant op is, om direct over te gaan tot de oprichting van een huurdersvereniging Amsterdam bestaande uit louter individuele huurders. Hier is geen vertrouwen dat stichting en netwerkorganisatie zich kunnen omvormen tot een vereniging. De huidige opzet wordt als een herhaling van zetten gezien. Een naar binnen gericht clubje gaat zijn gang, onbereikbaar voor de achterban. Door de structuur met een stichting en een getrapte vertegenwoordiging, met als gevolg gebrek aan openbaarheid, komen de huurders buiten het proces te staan, zoals in de oude HA is gebeurd. De gemeente en de corporaties gaan weer zeggen dat zogenaamd in overleg met de huurders van alles is overeengekomen: verkoop van corporatiewoningen, tijdelijke contracten voor jongeren, meetelling van de WOZ-waarde in de puntentelling.
Club van individuele huurders binnen de HNA.
Opvallend is dat individuele huurders wel mogen meedenken over de HNA maar uiteindelijk niet zelfstandig lid kunnen worden van de HNA. Als alternatief heeft Alite Thijsen voorgesteld een vereniging van individuele huurders binnen het HNA toe te laten. Maar dat zal weer de nodige voeten in de aarde hebben. Als alternatief wordt voorgesteld een losser verband van individuele huurders. Dit lossere verband kan uitgroeien naar een vereniging en de kiem worden van dé huurdersvereniging, waar alle andere organisaties in op gaan.
Tijd voor acties.
Problematisch is dat terwijl huurders en huurdersorganisaties zo met hun interne structuur bezig zijn, er ernstige ontwikkelingen zijn. De huurrechten van de huurder worden steeds meer uitgehold, de huren worden voor velen onbetaalbaar, het woord ‘woningnood’ is weer van stal gehaald. Tijd dus voor actie en niet voor intern gediscussieer. Alle energie wordt opgeslurpt door interne perikelen. Het concept Woonruimteverdeling ligt er al en ook het gemeentelijk bod Samenwerkingsafspraken. Daar moet op worden gereageerd!
Intentie HBZ.
Vanwege de urgentie moet de interne organisatie zo snel mogelijk op orde. Intentie van de HBZ is om zich als vereniging, ondanks vele bedenkingen, op te geven voor een HNA, waar ruimte is voor een verband van individuele huurders. Uit dit verband kan mogelijk de uiteindelijke vereniging van Amsterdamse huurders voort komen. Gedacht wordt dat uiteindelijk alleen een vereniging van Amsterdamse huurders waar huurders individueel lid van kunnen worden mensen kan mobiliseren en het draagvlak vergroten. Besluiten moeten dan worden voorgelegd aan een ALV. Dat kent natuurlijk ook nadelen maar het is in elk geval transparant.
Geef een reactie