Wat heden ten dage de woningmarkt wordt genoemd zit muurvast. Zelden is er zo weinig verhuisd als de laatste jaren. Iedereen kan niet anders dan blijven zitten waar ie zit. Gevraagde huur- en koopprijzen zijn absurd hoog. Toch verandert onze buurt razendsnel. Vergelijk haar maar eens met tien, vijftien jaar geleden. Hoe kan dat?

Antwoord: het grote geld. Het geld bepaalt. De overheid met haar regulering trekt zich terug. In vastgoed is goed te verdienen, juist als er grote schaarste is. Komt er een woning vrij dan wordt er zoveel geboden dat starters of een huishouden met een gewoon inkomen daar niet aan kunnen tippen. Grote kans dat de woning rechtstreeks of via een huisjesmelker naar expats gaat of na opdeling in kamers (zogeheten ‘onzelfstandige woonruimtes’) naar alleenstaanden, al of niet met een tijdelijk huurcontract. Ook gefortuneerde ouders willen wel voor hun kroost een appartementje kopen die dan met vrienden wordt gedeeld. Een goede investering: vijf- à zeshonderd euro per persoon per maand is heel normaal. We zien zelfs dat appartementen als tweede huis worden gebruikt. Voor als je toevallig in de stad wilt zijn. Een goede investering, immers: de prijzen gaan alleen maar omhoog. Meestentijds staat de woning dan ongebruikt leeg.

De bekende onderwijzer, verpleger, politieagent is de pineut, evenals al die andere mensen met gewone beroepen. Voor hen is de markt gesloten, alleen een kamertje van een huisjesmelker is beschikbaar. We zien ook onze Stadionbuurt verschralen, verarmen. Steeds meer expats, yuppen, studenten, steeds minder ouderen, kinderen, mensen met een gewoon inkomen. Langzaam lost de sociale cohesie op. De buurt wordt los zand.

Hiertegen komt huurdersvereniging Huurders Belang Zuid in het verweer. Zie www.huurdersbelangzuid.nl. Die wil het niet hebben over woningmarkt, maar over woningvoorraad. Een goed dak boven je hoofd in een leefbare buurt is een grondrecht. Je hoeft niet te worden veroordeeld te wonen bij je ouders, of in de buitenwijken, of in verweggistan. De woningcorporaties moeten weer worden gedemocratiseerd en veel meer financiële armslag krijgen om de buurten gemengd te houden. De verkoop van sociale huurwoningen moet direct stoppen, prooi als ze zijn als verdienmodel. Elke verkochte sociale huurwoning kan als verloren worden beschouwd voor grote groepen mensen en is een verarming voor de buurt.